Udzielone Odpowiedzi
- Posty
Z całym szacunkiem, ale co tam nie jest jasne? Utworzyć plik z rozszerzeniem conf (nazwa jest obojętna, ale sensownie, by coś Ci mówiła), umieścić w podanym katalogu, w którym wpisać należy nazwę modułu do załadowania. Restart.
Innymi słowy – dla mnie proste. Jeśli twierdzisz, że „nie dałeś rady”, to musisz jednak dokładniej napisać w czym masz problem.Wszystkie niezbędne moduły winny być automatycznie podnoszone. Dlaczego nie jest podnoszony b43 przez udev – nie mam pojęcia. Być może to kwestia tego „czegoś”, co robiłeś od instalacji.
Niemniej jednak jeśli potrzebujesz jakiegoś modułu by się ładował automatycznie, który nie jest ładowany przy starcie, to w Archu (i dziesiątkach innych dystrybucji) robi się to tak jak opisane w wiki. Powinno wystarczyć nawet w Manjaro.No to jeszcze… :)
XFCE działa prawidłowo. Czy jeśli teraz doinstalowałbyś Deepin i na prawidłowej konfiguracji monitora uruchomił DDE miałbyś 60Hz? Jeśli tak i jeśli w jakimś centrum ustawień nie ma w DDE możliwości ustawienia innej wartości, to zgłoś to jako błąd. Jeśli nie chcesz sobie psuć obecnie dobrze działającego systemu, to utwórz nowego użytkownika, uruchom tam XFCE i skonfiguruj, po restarcie komputera uruchom na tym nowym użytkowniku DDE.sh: pkg-config: nie znaleziono polecenia
a paczkę pkg-config masz zainstalowaną (chyba, że chce to z bash-completion).
Skoro 3 razy tworzy taki sam plik, to musi Ci ktoś pomóc, kto ma NVidię, bo ja mogę jedynie w błąd wprowadzić.
PS: Być może w istocie to data wersji sterownika (albo samego pliku nvidia.conf w mhwd.d), a nie daty generowania pliku. Tak, czy inaczej – porównałem te trzy pliki i wychodzi, że są one identyczne. Innymi słowy to co robisz przez nvidia-settings nie wprowadza w nim żadnych zmian.
Czy na pewno robisz dokładnie, a w szczególności z odpowiednimi uprawnieniami polecenia zawarte w wiki, które sam podałeś? W szczególności z odpowiednimi uprawnieniami?
Plik nvidia.conf, który podałeś 3x (sam chciałem, wiem) jest jednym i tym samym plikiem, stworzonym na Twoim komputerze 19.09.br o 18:58:11
Nie mam NVidii, nigdy nie miałem i mieć nie będę, zatem jedynie sądząc po ogólnych zachowaniach programów generujących pliki konfiguracyjne mogę sądzić, że plik *.conf winien po użyciu nvidia-settings zostać utworzony na nowo i nosić m.in. nową datę i godzinę jego utworzenia.
Wszystko wygląda tak, jakbyś nie wykonywał dokładnie poleceń z wiki Manjaro i jedynie zmieniał sobie lokalnie ustawienia odświeżania (pewnie w jakimś GUI). W takim przypadku w istocie będą one obowiązywać wyłącznie w ramach danej sesji.
Innymi słowy – w pierwszej kolejności sprawdź poprawność wykonywanych przez siebie poleceń.Dwa ostatnie nie dotyczą (chyba) tego problemu, albowiem jak rozumiem, częstotliwość jest widziana przez ustawienia nvidia-settings, a jedynie nie jest zapamiętywana po restarcie.
Wykonaj zatem raz jeszcze i dokładnie czynności z pierwszego linku, który podałeś (to w zasadzie normalny, typowy sposób sterowania nvidia) i:
1. podaj nam zawartość /etc/X11/mhwd.d/nvidia.conf, a sam plik zachowaj w kopii,
2. dokonaj przelogowania się w środowisku, sprawdź, czy nadal masz ustawione odświeżanie jeśli nie – podaj zawartość /etc/X11/mhwd.d/nvidia.conf,
3. dokonaj restartu systemu i podaj zawartość /etc/X11/mhwd.d/nvidia.conf,
4. jeśli plik uzyskiwany w 2, a przede wszystkim 3 będzie się różnić od uzyskanego po dokonaniu ustawień (czyli z 1), podmień plik /etc/X11/mhwd.d/nvidia.conf na ten uzyskany w 1 i ponów czynności z 2 i 3. Sprawdź.w ścieżce katalogów w managerze plików wyświetla się /media/serwer. Nie wiem czy to dobrze, czy źle, ale działa.
No wszak we wpisie w fstab tam to montujesz. Gdzie zatem chcesz mieć to w Dolphinie?
Jeśli chodzi o informację o wadliwym montowaniu, to masz na zdjęciu (mało czytelne) napisane co masz zrobić by się dowiedzieć co jest nie tak („See itd.). Wszelkie „failed” nie są mile widziane :)
Oprócz tego, co wyświetlane jest przy starcie wszelkie informacje są zapisane w tzw. dzienniku systemowym. Zapoznaj się z poleceniem journalctl.
Jeśli chcesz czegoś od nas, to musisz podać konkretną informację a nie behawiorystykę systemu. „To co widać” :) moze być efektem różnych przyczyn. Próba pomocy na łapu-capu może spowodować wyłącznie pogorszenie sytuacji.A ode mnie jeszcze tylko tyle – ta samba jest na pewno dobrze skonfigurowana? Zob.: https://wiki.archlinux.org/index.php/Samba i pomocniczo, ale za to po polsku: o SAMBA w Ubuntu i innych (niż Arch).
Przy tym CIFS jest ok? Mi to wygląda na jakieś uprawnienia. Coś nie jest w stanie czytać prawidłowo.
Możesz zrobić kilka rzeczy. Od najtrudniejszej:
1. Sprawdzić o co chodzi :) Uruchom dolphina z konsoli, wejdź na sieciowy na protokole SMB – może coś się pojawi (wątpię). Możesz również sprawdzić uprawnienia. Wygląda to bowiem tak, jakby dolphin, czy gwenview miał dostęp, a coś co odpowiada za podgląd (powinno to być kdegraphics-thumbnailers, obecna wersja to 17.08.1) – już nie potrafi tego odczytać (sprawdź sobie wersję tego oprogramowania; w ogóle jaką masz tę Plasmę/Manjaro?).
2. Dopisać to co znalazłeś jak podpowiadowa napcok. Będziesz korzystał z innego protokołu. Nie wiem, czy to wspiera KDE.
3. Jeśli chcesz korzystać z SMB – przecież możesz podglądać pliki w samym Gwenview. Nadto są inne przeglądarki, które to mogą nieco inaczej organizować.
Generalnie – zgłoś błąd na bugzilli KDE, bo to chyba prawidłowe miejsce.Hmmm… Mam rozumieć tak:
– podłączenie dysku przez protokół SMB powoduje, że dysk jest widoczny w Dolphin i możesz spokojnie wykonywać operacje dyskowe (przenoszenie, kopiowanie itp.),
– możesz otworzyć plik na dysku sieciowym (np. taki plik, w którym jest „zdjęcie”; przy okazji – to potoczne stwierdzenie, ale kompletnie nic nie mówi) – czyli np. po otworzeniu dysku w Dolphin, kliknięciu na „zdjęcie” otwiera Ci się gwenview i wszystko jest ok (jeśli to nie gwenview to:
— podaj jakim programem je otwierasz,
— jaki format mają te zdjęcia (tzn. w jakim standardzie są),
– to, czego nie widzisz, a chciałbyś, to jedynie „podgląd” (tzw. thumbnail) zdjęcia np. w… (znów nie podałeś) Dolphinie; ów „podgląd” jest natomiast widoczny w przypadku dysków lokalnych.Rozumiem, że takie coś jak kdenetwork-filesharing masz zainstalowane (bo to chyba niezbędne przy SMB, ale nie wiem dokładnie czemu służy – Samby nie używam, wolę ją tańczyć :)).
Jeśli wszystko wyżej prawda, to spróbuj sprawdzić ów podgląd na innym „menedżerze plików” (aby Ci nie ściągał setek zależności spróbuj np. krusader i/lub pcmanfm-qt). Spróbuj zoaczyć jakie uprawnienia masz do owych plików na SMB. Może to coś da.
Z innej beczki: dla polecenia, do montowania po CIFS możesz sobie zrobić prosty skrypt w bash (lub nawet alias) i wywoływać kiedy potrzebujesz (nie jestem do końca przekonany, czy przejdzie to w tzw. autostarcie KDE ze względu na uprawnienia). Wpierw spróbujmy to co wyżej. Przede wszystkim upewnić się.
PS: To jest linux. Z faktu, że na jednym dysku masz coś i coś możesz w jakimś programie z niego oglądać nie oznacza, że dla każdego innego będziesz miał taki dostęp.
Swoją drogą, to zamiast używać porzuconego już Compiza, może lepiej dodać Comptona bądź nawet użyć jako WM w XFCE… KWin :)
Ale tak chciałem utworzyć osobno EFI na dwóch dyskach. A prawidłowo powinno być na jednej partycji dla wszystkich systemów?
Nie ma „prawidłowo”. Jest tak, jak chcesz i co preferujesz oraz co jest dla Ciebie wygodniejsze. Dwa – powodują konieczność przełączania się na drugi dysk startowy w BIOSie (owe F8).
Nie wiem jak mam pokazać zawartość SDA2 bo w windzie ona jest chyba ukryta ta partycja.
Nie wiem jak w Windows, bo nie mam, ale powinieneś móc to pokazać z linuksa. Nawet już nie musisz, albowiem to co linux widzi jako urządzenie /dev/sda to u Ciebie w BIOS widoczne jest jako SATA6_G1, zaś /dev/sdb widoczny jest jako SATA6_G2.
Z pozostałego wpisu (oraz wcześniejszego opisu) wynika, że:
– na UEFI windowsowym (dev/sda2) masz 3 obrazy: Windows, Kali i Ubuntu (nie zostały one prawidłowo przez Ciebie usunięte),
– na UEFI linuksowym (dev/sdb1) masz wyłącznie Manjaro.
Ubuntu i Kali możesz prawdopodobnie usunąć z poziomu Windows i odnowić bootloader Windowsa (jak? Cóż nie mam Windows :)).Reszta zależy już od Ciebie, czy chcesz mieć jedną partycję UEFI gdzie będzie obraz zarówno Windows jak i Manjaro i przy starcie komputera będziesz miał wybór systemu, czy też dwie, niezależne od siebie partycje UEFI – jedną „windowsową” (/dev/sda2) i drugą
„linuksową” (/dev/sdb1). W zasadzie możesz mieć nawet obie i zainstalować np. na /dev/sdb1 GRUBa, ustawić to urządzenie jako startowe w BIOS, a w Manjaro zrobić upgrade GRUBa (powinien wówczas odnaleźć drugi system na /dev/sda).
Jeśli będziesz miał dwie niezależne partycje UEFI i przynajmniej linuksowej nie skonfigurujesz tak, by była startową oraz nie skonfigurujesz GRUBa, by wykrywał Windows, to przy starcie systemu czeka Cię przełączanie dysku startowego w BIOS.
Wybór należy do Ciebie.To jeszcze pokaż zawartość sda2 i sdb1 (obu partycji EFI; BTW – Tak to chciałeś utworzyć? Mieć osobne partycje EFI na dwu dyskach, czy też EFI ma być jedno, wspólne dla wszystkich systemów?)
@pavbaranov
Składając, to co piszesz z wiki, rozumiem, że tworzeniem tych katalogów, o których piszesz zajmuje się skrypt mhwd-chroot.majo – jak zapewne dobrze wiesz – nie mam Manjaro. Mam Archa. Tu nie ma mhwd-chroot. Nie bardzo chce mi się szukać kodu tego ustrojstwa i analizować co to robi. Mogę jedynie domniemywać, że jest to skrypt analogiczny do arch-chroot. W przeciwieństwie do Manjaro, Arch ma dobre wiki :) Kiedyś popełniłem też krótki tekst nt. arch-chroota. Mam nadzieję, że to jeszcze aktualne. Niezależnie jednak od tego, to zrozumiesz jak to działa. Niemniej jednak są to opisy o skrypcie w Archu, a nie w Manjaro. Raz jeszcze – nie wiem na ile to jest równie aktualne dla mhwd-chroot. Musi Ci tu pomóc ktoś, kto używa Manjaro.
W archu skrypt ułatwia jedynie sam chroot, całą resztę (tworzenie katalogów, montowanie) musisz wykonać sam. Możesz spokojnie skorzystać jednak z mhwd-chroot analogicznie jak w przypadku arch-chroot, co najwyżej chroot się nie uda (mam nadzieję, że nikt w Manjaro nie popsuł tego – w sumie dobrego – narzędzia). Treść wiki, który podałeś wskazywałby na to, że mhwd-chroot jakoś jednak sam montuje odpowiednie katalogi chrootowanego systemu. Nie wiem. Musisz albo poczekać na kogoś, kto to stosuje, albo… po prostu wykonać i zobaczyć co się dzieje.
Zawsze też możesz wykonać chroot „na piechotę” wg opisu z wiki Archa (link wyżej), albowiem jest to właściwe dla każdej dystrybucji.Ja natomiast mam „wejść do schrootowanej partycji głównej” ? Tego nie rozumiem. Co to znaczy „wejść” ?
cd nazwa_katalogczy coś innego ?Znów powiem – nie mam bladego pojęcia co wyprawia mhwd-chroot. Owe „wejść” to przetłumaczony cytat z podanego przez Ciebie wiki Manjaro. Normalnie, tj. w przypadku arch-chroot, po wykonaniu skryptu jesteś w katalogu głównym schrootowanego systemu (czyli w Twoim przypadku winien to być katalog odpowiadający urządzeniu /dev/sda2). Uwaga: jesteś tu na prawach roota!
„Wejść”, czy „przejść” do katalogu znaczy natomiast zwykle cd katalog.
Podsumowująć, zrobię tak:
sudo pacman -S mhwd-chroot sudo mhwd-chrootPotem „wejść” do schrootowanej partycji głównej – tylko jak ?
I dalej komendy:
sudo pacman -S mtools os-prober sudo mount /dev/sda1 /boot/efi sudo grub-install --target=x86_64-efi --efi-directory=/boot/efi --bootloader-id=manjaro --recheck sudo update-grub[/quote
Generalnie tak, ale z zastrzeżeniem, że nie wiem jak działa mhwd-chroot, o czym pisałem wcześniej. Jeśli automatycznie montuje chrootowany system – tak. W przeciwnym razie, przed jego wykonaniem musisz stworzyć odpowiednie punkty montowania w /mnt i podmontować tam partycję z /boot/efi oraz z katalogiem głównym chrootowanego systemu. Wszystko Ci się pewnie wyjaśni, jak w końcu wpiszesz w konsoli mhwd-chroot :)Link zaktualizowany.
Reszta… niestety źle kombinujesz.
Chroot „wpuści” Cię jedynie na konsolę. Nie wiem jak to wygląda ze skryptem mhwd-chroot. Wiem jak z arch-chroot. Niech ktoś inny Cię poprowadzi, choć pewnie mhwd-chroot jest bliźniaczo podobny do arch-chroot (tu nie ma co kombinować).
Tak, czy inaczej.
Poradnik na wiki napisał jakiś idiota. Jest mylący, zwłaszcza dla użytkowników dystrybucji, która ma być dla każdego.
Partycję /boot/efi tworzysz wyłącznie, gdy jej nie masz. Ty ją masz. Nie tworzysz jej.
Musisz natomiast stworzyć w katalogu, w którym będziesz montować partycje chrootowanego systemu co najmniej dwa katalogi /boot/efi oraz /. Następnie dokonać chrootowania (mhwd-chroot winno to zapewnić), wejść do schrootowanej partycji głównej (czyli tego co odpowiada urządzeniu /dev/sda2) i tam wydać polecenia z pkt. 4 i 5 „poradnika”).PS: Albo na moim blogu, albo na archlike.darmowefora.pl znajdziesz info jak chrootować, ale… Archa :) Ogólna zasada jest taka. W systemie, z którego uruchomiłeś komputer tworzysz w katalogu /mnt katalogi, które odpowiadają katalogom/partycjom, które chcesz chrootować. Wydajesz polecenie skryptu (u Ciebie to powinno być mhwd-chroot). Po chwili powinieneś się znaleźć w katalogu głównym systemu schrootowanego (czyli u Ciebie – jeśli zrobisz to dobrze – M17.x). Tam robisz to co potrzebujesz i wychodzisz ze schrootowanego systemu poleceniem exit.
